Günler: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13
25 Haziran 2005 Cumartesi (2. gün)
bugün gidilen yol: 69 km
toplam gidilen yol: 131 km
Kalktığımızda dışarıda bıraktığımız her şey aynen durmaktaydı. Ayhan’ ın annesinin bize üç dört gün yetecek olan poğaça, haşhaşlı börek, yaz helvası...İle karnimizi doyurup 2. günümüze 8.30 gibi erken bir saatte başladık. Hemen sonra verdiğimiz bir molanın ardından yola tekrar başladık.
Fazla sürmedi, Biga’ya varmıştık...
BİGA
Biga'ya Cumartesi sabahı vardık. Yolumuzun yaklaşık 1 km kenarında bir yer. Asıl hedefimiz Çan'a varmaktı ama Çan yolunda ihtiyaç duyabileceğimiz için bakkaldan alışveriş yaptık. Fazla kalmadık, ufak bir moladan sonra Biga’nın girişinden Çan yoluna saptık.
Can yolu, tüm yol boyunca gectiğimiz en güzel yoldu. Kaz dağlarının yaz eli değmiş yemyeşil ormanlarının arasından kıvrıla kıvrıla giden, dümdüz, trafikten yoksun, serin ve adım başı çeşmeleri olan bir yol. Önceki aksam sorunlar çıkmamış olsaydı çadırı böyle bir çeşme basında kuracakmışız...
Bu güzel yolu üç-dört saatte bitirdik. öğleden sonra Can'a gelmiştik...
ETILI
Etili’ ye vardığımızda (burada Yurdaer' in amortisörü de patladı :) ) aksam alışverişimizi yaptık Orası o gün uğrayacağımız son yerleşim yeri olmalıydı.Yine inişli çıkışlı yollar gittik. İki tarafı orman, dar, kamyonların ve otobüslerin çok sık olmasa da geçtiği bir yoldu. Aksam üzeri güzel bir kamp yeri bulmuştuk, çeşmemiz yakınımızda, bulunduğumuz yer düzlük, etrafımız çitlerle örtülü, yolun kenarındaydık ama yoldan geçenlere görünmüyorduk.
Güzel bulutsuz gece, tüm yapay aydınlıklardan arındırılmış gökyüzünün önündeki şehir perdesi sıyrılmış gibi sanki yıldızlar muhteşem bir cümbüşle göz kırpıyor aşağıya. İnsan, kâinatın önüne serilen bu manzarası karsısında küçüldükçe küçülüyor, kendi küçüklüğünü görüyor...
Sabah yine Ayhan’ ın Yurdaer ve Kenan' ı uyandırma faslından sonra yapılan kahvaltının ardından efe çıkageldi! Neydi Efe'deki o heybet, sadece efe bu kadar karizmatik olabilir, sadece efe gibi bir koçtan bu kadar olgun bir ses çıkabilir :)
Yurdum insanı, her yerde misafirperver, çadır kurup orada yattığımıza darıldı, köyde misafir olmadığımıza sitem etti. Belki en güzeli insanların bu cana yakınlığına şahit olabilmekti..