Temel Amerika'da
gökdelenlerde inşaat işçisi olarak çalışmaktadır.
Her
gün öğlen arkadaşları ile gökdelenin tepesinden bacaklarını aşağı
sarkıtır ve beraberlerinde
getirdikleri çantalarını açıp öğlen
yemeklerini
yemektedirler.
Yine bir gun
öğlen vakti İtalyan ve Fransız'la birlikte öğlen
yemeklerini yemek
üzeredirler.
Italyan der ki:
"Ulan
bıktım hergün spagetti
yemekten yahu. Bu kadın her gün spagetti
yapıyor.
Bugün yine spagetti çıkarsa çantadan kendimi aşağıya atıp
intihar
edeceğim"
Çantayı
açar İtalyan, yine spagetti çıktığını görür ve kendini
gökdelenin tepesinden
aşağı atıp ölür. Bunu gören Fransız dayanamaz:
"Ben de
bıktım hergün Fransız yemeklerinden. Bugün yine Fransız yemeği
çıkarsa
çantadan, kendimi aşağı atıp,
intihar edeceğim."
Çantayı
açar ve Fransız yemeğini görünce o da gökdelenin tepesinden
kendini
asağı atar ve ölür. Temel
olanlardan çok etkilenir ve o da der
ki
"Ula
çantadan yine hamsili sandviç çıkarsa ben de kendimi atacağum"
Çantadan hamsili
sandviç çıkar ve
Temel de kendini aşağı atıp öldürür.
İnşaat
firması olanların üzerine üç işçisi için bir cenaze töreni
düzenler.
Ölenlerin eşlerine sırayla
taaziyetlerini bildirip, zarf
içerisinde tazminat
verilecektir. Önce İtalyanın karısına giderler.
Kadın kendini yerden yere
vurmaktadir.
"Erkeğim, evimin direği öldü. Sen
bana
söyleseydin ben sana her yemeği yapardım." diye.
Firma yetkilileri "Başınız
sağolsun, kendinizi bu kadar harap etmeyin,
çocuklarınızı
düşünün. Bu da size
bizden mütevazi bir yardım" diyerek
teselli etmeye
çalışırlar.
Sıra
Fransızın karısına gelir. O da aynı durumdadır. Kendini yerden yere
vurmaktadır. Onu da teselli edip
başsağlığı dilerler ve tazminatını
verirler.
Sıra Fadime'ye
gelir. Fadime diğerlerinin aksine çok metanetlidir.
Yüzünde
hiçbir üzülme ifadesi yoktur
ve ağlamamaktadır. Firma
yetkilileri
şaşırırlar ve sorarlar:
"Hanımefendi,
diğer hanımlar perişan oldular, ağlamaktan gözyaşları
bitti. Sizde
hiçbir üzülme belirtisi yok. Neden acaba?"
Fadime cevap
verir:
"Ne
üzüleyim, Temel kendi yemeğini kendi hazırlardı.!!"