Don Kisot
Olumsuz gencligin sovalyesi,
ellisinde uyup yureginde carpan aklina
bir Temmuz sabahi fethine cikti
guzelin, dogrunun ve haklinin:
Onunde magrur, aptal devleriyle dunya,
altinda mahzun ve kahraman Rosinant'i.

Bilirim, hele bir dusmeye gor hasretin halisine,
hele bir de tam okka dort yuz dirhemse yurek,
yolu yok, Don Kisot'um benim, yolu yok,

yel degirmenleriyle dovusulecek.

Haklisin, elbette senin Dulsinya'ndir dunyanin en guzel kadini,
elbette sen haykiracaksin bunu

bezirganlarin suratina,

ve alasagi edecekler seni

bir temiz pataklayacaklar seni.

Fakat sen, yenilmez sovalyesi susuzlugumuzun,
sen, bir alev gibi yanmakta devam edeceksin

agir, demir kabugunun icinde

ve Dulsinya bir kat daha guzellesecek.