|
Mühendisçe Farklı zaman düzlemlerindeydik başkalarıyla belki de ve birbirimizin düzlemlerindeki izdüşümlerimizin görüntüleriydik. Belki hayat denklemlerimiz aynıydı ama zaman parametrelerimiz sağlamıyordu, “birbirimizi” koyduğumuzda denklemlerde ilgili yerlere. Benim “zaman”ım onların denklemlerini sonsuz kere türevlenebilir kıldıkça onlar çoğullaşan bir çözüm kümesi bulurken; onların “zaman”ları benim denklemimi, çözemedikçe uzayan, çözüldükçe başa dönen, ısrarla denklemin kökünü “tek” kılmaya çalıştıkça çözümden uzaklaşan bir paradoksa döndürdü. Evet, hayatın anlamını çözmek değildi amacımız ama birbirimize görüntüden ibaret olduğumuzu da kestiremedik galiba insanlarla. Şimdi mi? Evet, denklemimi en baştan düzenledim. “Zaman” parametremin de farkındayım ve biliyorum ki bu denklemi çözülür kılabilecek “tek” elemanlı bir çözüm kümesi var, doğru zaman düzleminde ve görüntü değil, gerçek bir çözüm.
Emre Utku ÖZEN
|
