Mahallenin Çocukları

Büyük bir şehrin kenar mahallesinde ucuz yoldan alınan arsalar üzerine bir site yapılır. Sitenin yapılması ile birlikte mahalle halkı ile site sakinleri arasında zaman zaman huzursuzluklar baş göstermeye başlar. Mahalle çocukları eskisi kadar hür değildir artık. Çünkü efendiler gelmiştir.

Gün ve gün mahalle de site sakinlerinin ağırlığı hissedilmektedir. Sitede oturanların gelir düzeyi yüksektir. Nüfus olarak az olmalarına rağmen ekonomik olarak sitede oturanlar kat ve kat gelire sahiptirler. Yıllar geçtikce mahalle halkı artık site de oturanların yanında işci olarak çalışmaya başlarlar.

Bu arada çocuklar arasında ara sıra kavgalar olur. Günlerden bir gün yine mahalle sakinlerinin çocukları site de oturanların çocuklarını dövmüştür. İşte o zaman kıyamet kopar. Mahallede ne kadar insan var ise sorgudan geçirilir. Zulme uğrar. Ve hürriyetlerini tamamen kaybederek yaşamaya başlarlar. Bir nevi köle gibi. Şehirde yaşayan ve kuvveti elinde bulunduran diğer semtlerdeki nüfus olarak az, fakat güç olarak önde olanlar da bu durumlardan son derece memnundurlar.

Bir söz vardır. Zenginin malı züğürtün çenesini yorar diye. Mahalle halkı çalışmadıkları zamanda, kahvelerde, sigara dumanları altında sürekli patronlarını çekiştirirler. Fakat kendilerinin de nasıl patron olabileceklerini hiç akıllarının ucundan bile geçirmezler. Kendi aralarında basit olaylar yüzünden darılmalar, küsmeler vardır hep. Birlik, dirlik yerine fesatlar yagındır. Mahalleli kendilerinin çok üstün olduklarını ve her şeyi yapabileceklerini de hiç dillerinden düşürmezler.

Evet dünyada bugün bir kuvvet gösterisi yaşanıyor. Bir tarafta zırhlı araçlar diğer tarafta ellerinde taşlar bulunanlar. Site sakinleri mahalle çocuklarından rahatsız olmuştur. Ve mahalleyi tamamen köleleştirmek istemektedir. Bunu başaramamaları için hiç bir sebep yok. Güç meselesi. Birlik meselesi. Bu sitede oturanlar dünya ekonomisine yön veriyor. Kim karşı koyabilir ki. Anı şanı büyük ülkelerin bile ekonomisinden, siyasetine bütün önemli konularında söz sahibi olabiliyorlar.

İnsan oğlu bu işte. Bir türlü köleliği kabullenemiyor. Dolayısıyla da olaylar patlak veriyor. Bir tarafta emekçiler, diğer tarafta vurguncular, talancılar ve masabaşındaki rantçılar. Nankör insanoğlu. Bir türlü ders alamaz olaylardan. Böyle gelmiş ve böyle de gidecek gibi gözüküyor...