MAHALLE ÇOCUĞU OLMAK

( 19 Eylül 2008) (Siteye Ekleniş Tarihi: 28 Ekim 2008)

       Pek adetim değildir ama geçen bayram memleketime gittim. Zaman geçmek bilmediği için, arabayla bir akşam Eskişehir 'e gitme planı yaptık arkadaşlarla. O gün arkadaşları beklerken bir evin bahçesine duvardan giren dört - beş çocuk gördüm. "Dal dal zel zel" diyip ne var ne yok aşırdılar bahçeden. Gülüşleri masumdu ama tecavüzcü Çoşkun edasında kötü adam gibi davranıyorlardı. Çocuklardan birisi gözüme battı; diğer çocuklardan farklı olarak evin bahçesine atladı. Erketelik yaptı galiba. Diğerleri duvardan atladı, o da bahçenin kapısından çıktı. Meyvalara baktılar, bölüştüler, gülerek yediler. Biraz yaklaşım, konuşmalarını dinledim. Meğer, ufaklık ev sahibiymiş, arkadaş grubu olarak sokakta girilmedik ev bırakmıyorlarmış. Sıra bizimkinin evine gelmiş, üstüne düşen erketeliği yapmış o da aslan gibi.
        Erkan Can'ın bir röportajını okudum geçenlerde. Mahalle çocuğu olmaktan bahsediyordu, bir şehre değil bir mahalleye ait olmaktan. Ben de mahallede büyüdüm, bir sokağı mahalle bildim. İki yan sokakla derbi kıvamında maçlar yaptım, kavgalar ettim. Memleketim gibi sevdim o sokağı. O sokağa uğradım geçenlerde, eski evimize baktım. Çocukluğumu düşündüm. Şimdilerde çok özlediğim ama o zamanlarda özleyeceğimi tahmin bile edemeyeceğim günler geldi aklıma. Bahçelerden meyva çalan, cepleri dolu, ürkek, çelimsiz, güleç küçük çocuklar gördüm. Sonra arkadaş geldi, " Hadi Eskişehir'e geç kalıyoruz " dedi ve rüyamdan uyandım.

                                                                                                                         Orhan GÖKTAŞ